Siła Fedu

Kiedyś ktoś powiedział, że demokracja jest tylko dobra w czasach pokoju a nie sprawdza się w czasach wojny. Historia pokazuje, że tak rzeczywiście jest. Ale czy w USA rzeczywiście decyzje podejmuje się demokratycznie? Może siła Fedu jest tak wielka, że tak naprawdę demokracja ma mały wpływ na realne życie.

Wydarzenia polityczne, przewroty społeczne, rewolucje, które miały miejsce przez ostatnie kilkaset lat zawsze swoje źródło miały głęboko w gospodarce i zmianach technologicznych. Jeżeli ktoś się zastanawia nad obecną i przyszłą koniunkturą gospodarczą: przypadkiem znalazłem bardzo fajny artykuł na temat siły Fedu.

Co prawda cała układanka związana z obecną i przyszłą koniunkturą gospodarczą jest znacznie bardziej złożona, o czym mówię też na szkoleniach, ale artykuł ten jest ciekawym puzzlem całej układanki…

Fed to tak naprawdę parę osób, które ustala cenę pieniądza na świecie, poziom inflacji, kurs dolara, poziom bezrobocia w USA itd.

I jest to prywatny bank.

Dla przypomnienia FED powstał w 1913 r.

Siła Fedu: kilka cytatów

Członków siedmioosobowej Rady Gubernatorów Rezerwy Federalnej powołuje na czternastoletnią kadencję prezydent, a zatwierdza Senat. Identyczna procedura obowiązuje przy powołaniu szefa Fed, czyli przewodniczącego wspomnianej rady (tyle że na czteroletnią kadencję) (…)

W jaki sposób Rockefellerowie i Morganowie chcieli zarobić na utworzeniu banku centralnego? Przez większą część XIX wieku w USA istniała tzw. wolna bankowość. Każdy bank emitował własne banknoty na podstawie rezerw złota, które miał.

Im więcej banknotów emitował w stosunku do posiadanych rezerw, tym większe było prawdopodobieństwo, że w wypadku szturmu klientów (nagle chcących wypłacić wszystkie pieniądze) bank będzie musiał ogłosić bankructwo. Był to naturalny mechanizm odstraszający od drukowania zbyt dużej ilości papierowego pieniądza (dlatego wówczas w długim okresie praktycznie nie było inflacji).

Potężni amerykańscy bankowcy doszli do wniosku, że gdyby powstał bank centralny, chroniący ich przed groźbą szturmu klientów, mogliby pod zastaw tych samych rezerw złota drukować dużo więcej papierowego pieniądza i zwielokrotnić swoje zyski.

Jednym z największych zwolenników większej jawności działań Fed był Ben Bernanke. Do czasu, gdy sam został szefem amerykańskiego banku centralnego. „Szefowie banków centralnych mają obowiązek podawać opinii publicznej wyczerpujące wyjaśnienia dotyczące motywów swoich decyzji. Poddanie ich działań niezależnej krytyce i osądowi sprawi, że będą one lepsze. Powiedzenie »Po prostu nam zaufajcie« już nie wystarcza” –stwierdził w 2004 r. Bernanke, wówczas profesor ekonomii Uniwersytetu Princeton.

Cytaty pochodzą z artykuły na wprost.pl: Bank wszystkich banków. Artykuł naprawdę daje do myślenia

Zawsze też warto korzystać z innych źródeł, żeby mieć „pełniejszy” obraz. Tutaj np. jest w Wikipedii o historii FED, też daje do myślenia…

Pytanie tylko czy mamy teraz (i będziemy mieli) czasy pokoju czy wojny. I czy siła Fedu jest naprawdę tak wielka? A poza tym warto zastanowić się  co oznacza pojęcie „pokój” a co „wojna”.